Warto przeczytać

Wszystko za wszystko
Istnieje przekonanie że jeśli wiele uczynię dla Boga to i On odda mi stokrotnie. Tylko to „stokrotnie” najlepiej według znanej nam waluty. A jeśli dar-odpowiedź Boga jest trudna, bolesna, niezrozumiała? …. iluż się buntuje, załamuje, oskarża!

o. Andrzej Prugar OFMConv

"Przykazanie miłości nie jest nakazem, ale zaproszeniem do życia w blasku odwiecznej miłości Boga"

"Ewangelia dzisiejszej niedzieli (Mk 12, 28-34) ponownie przedstawia nam nauczanie Jezusa o najważniejszym przykazaniu: o przykazaniu miłości, które jest podwójne: miłować Boga i miłować bliźniego. Święci, których niedawno czciliśmy jako wszystkich świętych w jednej uroczystości, są właśnie tymi, którzy ufając w łaskę Boga, próbują żyć według tego podstawowego prawa. Faktycznie, przykazanie miłości może w pełni zrealizować, ten kto żyje w głębokiej relacji z Bogiem, tak jak dziecko staje się zdolnym do kochania wychodząc z dobrej relacji z matką i ojcem."

Papież Benedykt XVI
Anioł Pański w Watykanie 4.11.2012r.

1 listopada 2012r.Uroczystość Wszystkich Świętych jest świętowaniem radości wszystkich, którzy zakończyli już swoją drogę na ziemi i dzięki temu, że wytrwale biegli w "wyznaczonych zawodach" cieszą się obecnością Boga w chwale nieba.

Msze św. w naszym kościele będą odprawiane w o godz: 7.00, 8.30, 10.00, 18.00.

Procesja i msza św. na cmentarzu farnym o godz. 12.00, na cmentarzu komunalnym o godz. 15.00

2 listopada 2012r.W Dzień Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych modlimy się do Boga w intencji tych, którzy cierpią w czyśćcu, prosząc, aby jak najszybciej mogli zostać włączeni do społeczności świętych i błogosławionych.

Msze święte w naszym kościele będą odprawiane o godz.: 6.30, 7.00, 10.00 i 18.00

Msza św. na cmentarzu komunalnym o godz. 16.00

Od południa Uroczystości Wszystkich Świętych do 8 listopada włącznie można uzyskać raz dziennie w intencji jednej osoby cierpiącej w czyśćcu odpust zupełny.
W tym celu należy: Pobożnie nawiedzić cmentarz, odmówić modlitwy za zmarłych (Ojcze nasz, Wyznanie Wiary), być w stanie łaski uświęcającej (sakramentalna spowiedź i komunia św.), odmówić modlitwę w intencjach Ojca Św. i Kościoła.

Listopad to miesiąc naszej szczególnej duchowej więzi ze zmarłymi oraz modlitwy w ich intencji. Kościół niemal od zarania swych dziejów szczególną troską modlitewną otacza zmarłych. Podczas każdej Mszy świętej modli się za wszystkich, którzy odeszli już z tego świata: „Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach i o wszystkich, którzy odeszli już z tego świata. Dopuść ich do oglądania Twojej światłości” (II Modlitwa Eucharystyczna).
Nasz Wielki Rodak Jan Paweł II mówił w listopadzie 2003 roku w rozważaniach na „Anioł Pański”, iż: „Modlitwa za zmarłych jest ważną powinnością, bowiem nawet jeśli odeszli w łasce i w przyjaźni z Bogiem, być może potrzebują jeszcze ostatniego oczyszczenia, by dostąpić radości nieba”.
Kościół więc nieustannie powierza w modlitwie zmarłych, którzy należeli za życia do danej wspólnoty, a także tych, których wiarę znał jedynie sam Bóg: „Pamiętaj o tych, którzy odeszli z tego świata (…) oraz o wszystkich, których wiarę jedynie Ty znałeś” (I Modlitwa Eucharystyczna). I to tutaj właśnie po raz kolejny objawia się wyznanie wiary Kościoła w miłosierdzie Boże względem zmarłych. To ono jest w stanie uratować także takiego człowieka, który – choć według naszego rozeznania – jest daleki od miłości Bożej, nie ma zamkniętej drogi do życia wiekuistego w „Ojczyźnie Niebieskiej”.

Pamiętajmy o naszych zmarłych i polecajmy ich miłosierdziu Bożemu w modlitwie wypominkowej.
Różaniec i Msza św. za zmarłych w oktawie modlitw za zmarłych polecanych w wypominkach jednorazowych będzie odprawiana od 1 do 8 listopada o godz. 17.30.
Wypominki roczne za zmarłych można zamawiać z zakrystii.

Wołanie ślepca
Jeżeli Ewangelia dzisiejsza prowadzi nas do Jerycha i do spotkania Jezusa ze ślepcem Bartymeuszem. To co się wydarzyło podczas tego spotkania, często ma miejsce w naszych spotkaniach z Jezusem. Warto by się nieraz postawić w miejscu Bartymeusza i pomyśleć o swoich niedomaganiach, może i o własnej „ślepocie”.

ks. Leszek Skaliński SDS

Uroczystość Wszystkich Świętych ma wyjątkową moc łączenia rodzin oraz jednania przeciwników. W tym dniu czcimy zarówno tych, których Kościół wyniósł na ołtarze, jak i tych, którzy nie zostali beatyfikowani czy kanonizowani, a osiągnęli już zbawienie. Ich wstawiennictwo wyprasza nam u Boga łaski, tak potrzebne w naszej pielgrzymce do nieba.
W Dniu Zadusznym odwiedzamy cmentarze i pogrążamy się w modlitwie za zmarłych. Staramy się w ten sposób przyjść z pomocą duszom w czyśćcu cierpiącym, aby jak najszybciej dostąpiły one radości przebywania z Bogiem. Zapalamy świeczki, oddajemy się zadumie i wspominamy tych, którzy wyprzedzili nas w drodze do Domu Ojca. Śmierć jest doświadczeniem, które czeka nas wszystkich. Zaabsorbowani codziennością nie zastanawiamy się nad tym zbyt często. Skłonni do odsuwania myśli o śmierci, często zapominamy, co mówi na jej temat nasza wiara. Czy jesteśmy przygotowani na śmierć?

Wizja czyśćca św. Faustyny Kowalskiej, opisana w jej "Dzienniczku":
"W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to tęsknota za Bogiem. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. Usłyszałam głos wewnętrzny, który powiedział: Miłosierdzie Moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściślej obcuję z duszami cierpiącymi" (Dz 20).

Pan Jezus namawiał do ratowania tych dusz od cierpień, powiedział: „O, gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużnę ducha i spłacała ich długi Mojej sprawiedliwości” (Dz 1226).

RÓŻNE MODLITWY ZA ZMARŁYCH

Majestat pokory.Zdumiewający tupet okazali dwaj synowie Zebedeusza, umiłowany uczeń Jezusa Jan i jego brat Jakub, gdy przedstawili prośbę, by w chwale Mistrza jeden z nich siedział po prawej stronie a drugi po lewej. Szokuje sama prośba świadcząca o nieopanowanej ambicji braci i szokuje sposób, w jaki proszą. Chcąc mieć pewność, że zostaną wysłuchani, wpierw stawiają żądanie: „Chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy”. Przygotowują grunt. Słowo „chcemy” świadczy wyraźnie o próbie „wymuszenia” na Jezusie realizacji prośby. To już nie jest prośba, to jest żądanie.

ks. Edward Staniek

"Nigdy nie głosiłem własnej mądrości, ale kierowałem się Ewangelią oraz nauczaniem Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Ojca Świętego Jana Pawła II."

"Daj nam, Chryste, większą wrażliwość na działanie miłości niż siły i nienawiści."

"[Człowiek współczesny] ceni wartości materialne ponad miarę, bardziej niż duszę i jej wartości. Ujął to trafnie jeden z teraźniejszych myślicieli: „Zdobyliśmy świat, lecz straciliśmy duszę”, zaś Bolesław Prus określił współczesną mu rzeczywistość w następujący sposób: „Dzisiejsza cywilizacja, która zamiast Boga i duszy postawiła na pierwiastki ekonomiczne i siłę – wygląda marnie i może skończyć się bankructwem”.

18 października 1984r. w godzinach wieczornych uczestniczył we Mszy św. koncelebrowanej dla personelu medycznego w kościele Sióstr Wizytek w Warszawie, której przewodniczył ks. bp. Zbigniew Kraszewski. Wieczorem odbył spowiedź u ks. Wiesława Kądzieli.

19 października w godzinach popołudniowych wraz z kierowca Waldemarem Chrostowskim przyjechał do Bydgoszczy.O godz. 18 odprawił nabożeństwo różańcowe w kościele Świętych Polskich Braci Męczenników i odprawił mszę św. O godz. 22 wracając do Warszawy, w okolicach miejscowości Przysiek, k. Torunia został uprowadzony przez Urzędników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych: Grzegorza Piotrowskiego, Leszka Pękalę i Waldemara Chmielewskiego, bestialsko skatowany, przemyślnie powiązany, zamknięty w bagażniku samochodu i na tamie włocławskiej wrzucony do Zalewu Wiślanego.
30 października 1984 odnaleziono ciało księdza Jerzego w zalewie Wiślanym i podano do publicznej wiadomości...

ksiądz Jerzy - kalendarium życia

abp Celestino Migliore o księdzu Jerzym Popiełuszko

Wziąć udział w spotkaniu w Rzymie znaczy...

... modlić się śpiewem i w ciszy w wielkich bazylikach miasta siedmiu wzgórz;
... podążać do źródeł wiary i miłości wraz z dziesiątkami tysięcy młodych ludzi z całej Europy i spoza niej;
... poznać gościnność rodzin Rzymu i okolic;
... spotkać się z ludźmi, którzy żyją ewangelią pośród wyzwań naszych czasów;
... wyruszyć z pielgrzymką do grobów Apostołów i do katakumb;
... spotkać się z papieżem Benedyktem XVI i wspólnie modlić się o pokój na świecie i zaufanie między ludźmi.

TAIZE - 2012

Bliższe informacje u ks. Grzegorza Karwowskiego
tel.516085039

„Jan Paweł II – Papież Rodziny”
Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego „Jan Paweł II – Papież Rodziny” wybrano ze względu na to, że małżeństwo i rodzina zajmowały szczególne miejsce w nauczaniu ks. Karola Wojtyły, późniejszego arcybiskupa Krakowa, wreszcie papieża Jana Pawła II. Wśród bardzo wielu tekstów, które wygłosił lub napisał, najważniejsze z nich to cykl 127 katechez środowych „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich”, adhortacja „Familiaris consortio” List do Rodzin, encyklika „Evangelium vitae” i szczególnie kazanie, wygłoszone w Kielcach podczas pielgrzymki w 1991 r.
Jan Paweł II konsekwentnie bronił świętości i nierozerwalności małżeństwa, życia, praw rodziny. Sprzeciwiał się zrównaniu związków jednopłciowych z rodziną, podkreślał, że rodzina jest drogą Kościoła, drogą pierwszą i najważniejszą.

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Jego brat, Edmund, miał wówczas 14 lat. Miesiąc po narodzinach, 20 czerwca 1920 roku, przyszły papież został ochrzczony przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego, w kościele znajdującym się przy wadowickim Rynku Głównym. Jego ojcem chrzestnym został Józef Kuczmierczyk, zaś matką chrzestną – Maria Wiadrowska. Rodzice Karola Wojtyły wiedli skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka, kobieta o słabym zdrowiu, wzięła na siebie prowadzenie domu; dorabiała także jako szwaczka. W domu Wojtyłów panowała religijna atmosfera, a oni sami cieszyli się szacunkiem wśród mieszkańców Wadowic.

13 kwietnia 1929 roku dziewięcioletniego Karola, który był wówczas uczniem szkoły podstawowej, spotkała pierwsza osobista tragedia. W wieku czterdziestu pięciu lat zmarła jego matka. Był to wstrząs dla całej rodziny. Niemal zaraz po pogrzebie Karol Wojtyła senior zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często później powracał...

Życiorys bł. Jana Pawła II

„Przyszło na świat słońce”. Tymi słowami w Boskiej Komedii (Raj, Pieśń XI) wielki włoski poeta Dante Alighieri mówi o narodzinach Franciszka, które nastąpiło pod koniec 1181 bądź na początku 1182 roku w Asyżu. Pochodzący z zamożnej rodziny – ojciec był kupcem bławatnym – Franciszek beztrosko spędził okres dojrzewania i młodość, hołdując rycerskim ideałom swoich czasów. W dwudziestym roku życia wziął udział w kampanii wojskowej i dostał się do niewoli. Rozchorował się i został zwolniony. Po powrocie do Asyżu rozpoczął się w nim powolny proces nawrócenia duchowego, które doprowadziło do stopniowego porzucenia światowego życia, jakie wiódł do tej pory. To wtedy doszło do znanych epizodów – spotkania z trędowatym, któremu Franciszek, zsiadłszy z konia, ucałował na znak pokoju i przesłania Ukrzyżowanego w kościółku św. Damiana. Trzy razy Chrystus na krzyżu ożył i rzekł mu: „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który, jak widzisz, cały jest w ruinie”.

Papież Benedykt XVI
27 stycznia 2010 r.

W Ewangelii według św. Mateusza Jezus mówi do swych uczniów: "Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie" (Mt 18,10).

Aniele Boży, Stróżu mój,
Ty zawsze przy mnie stój.
Rano, w wieczór, w dzień i w nocy
Bądź mi zawsze ku pomocy.
Strzeż duszy i ciała mego
I doprowadź mnie do żywota wiecznego.
Amen.

   Chociaż może ta modlitwa kojarzy się z dzieciństwem i dziećmi, przekonanie o istnieniu i obecności Aniołów, w tym również Aniołów Stróżów, jest jednym z ważnych elementów naszej wiary.

Aniołowie są duchami stworzonymi przez Boga dla jego chwały i pomagania ludziom. Ci, którym Bóg zleca opiekę nad ludźmi, są nazywani Aniołami Stróżami. Opieka ta zaczyna się w chwili narodzenia, a kończy - wraz ze śmiercią konkretnego człowieka. Każdy z nas ma swojego, "osobnego" Anioła Stróża.
Pismo Święte nie pozostawia wątpliwości co do istnienia aniołów, posłańców Bożych, którzy uczestniczą w dziejach zbawienia człowieka. Te czysto duchowe istoty pośredniczą między Bogiem a ludźmi.

Aniołowie są istotami ze swej natury różnymi od ludzi. Należą do stworzeń, są nam bliscy, dlatego Kościół obchodzi ich święto. Do ostatniej reformy kalendarza kościelnego (z 14 lutego 1969 r.) istniały trzy odrębne święta: św. Michała czczono 29 września, św. Gabriela - 24 marca, a św. Rafała - 24 października. Obecnie wszyscy trzej archaniołowie są czczeni wspólnie.

św. Michał Archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem. Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: Quis ut Deus - "Któż jak Bóg", waga.

św. Gabriel Archanioł występuje niekiedy jako młodzieniec, przeważnie uskrzydlony i z nimbem. Odziany w tunikę i paliusz, czasami nosi szaty liturgiczne. Na włosach ma przepaskę lub diadem. Jego skrzydła bywają z pawich piór. Szczególnie ulubioną sceną, w której jest przedstawiany w ciągu wieków, jest Zwiastowanie. Niekiedy przekazuje Maryi jako herold Boży zapieczętowany list lub zwój. Za atrybut służy mu berło, lilia, gałązka palmy lub oliwki.

św. Rafał Archanioł przedstawiany jest jako młodzieniec bez zarostu w typowym stroju anioła - tunice i chlamidzie. Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem.