Warto przeczytać

Bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu
Dwie bolesne opinie wobec osoby Pana Jezusa. Jedna, uznająca Go za człowieka chorego psychicznie, niezrównoważonego, szaleńca, druga, posądzająca o współpracę, układy, swoiste dogadanie się ze złym duchem. Ta pierwsza dotarła do Nazaretu, do najbliższych, budząc w ich sercu niepokój. Postanowili interweniować. Druga zapewne bardzo mocno zabolała Pana Jezusa, gdyż postanowił w przypowieści ukazać jej absurdalność a tych, którzy ją forowali, przestrzec, że są na „najlepszej” drodze ku grzechowi przeciw Duchowi Świętemu....

Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu, Kościół obchodzi w Wielki Czwartek, jednak odczuł potrzebę osobnego święta. Dlatego ponad siedem wieków temu narodziła się uroczystość Bożego Ciała. W tym dniu wyruszają procesje eucharystyczne, by świadczyć o żywej obecności Boga pośród nas.
Błogosławiony Papież Jan Paweł II był wielkim czcicielem Jezusa Eucharystycznego i jednocześnie świadkiem tego, jak wspaniałych dzieł może dokonać w życiu człowieka obecność Jezusa w tej postaci. Jan Paweł II potrafił być cały dla Niego, a Jezus uczynił go swym niezwykłym narzędziem, by objawić światu swoją miłość.
Dlatego i my oddajmy Jezusowi cześć, prosząc, byśmy - umocnieni przez Niego - byli Mu wierni i dawali o Nim świadectwo. Moc i siła do codziennych zmagań kryje się właśnie w Jezusie Eucharystycznym....

Człowiek a Trójca Święta
"Gdy mówię o Bogu, mówię o Ojcu, Synu i Duchu Świętym" – stwierdził Grzegorz z Nazjanzu. Faktycznie, lepiej jest mówić o Trójcy jako o jedności Osób w działaniu, niż abstrakcyjnie spekulować na jej temat.
Na przestrzeni wieków narastało przekonanie, że człowiek jest panem swojej historii, co więcej, jest panem kosmosu. Człowiek uważał siebie za najdoskonalszą istotę stworzoną, za Boży obraz, za dziecko Ojca i w konsekwencji za brata wszystkich stworzeń i za pana wszechświata. Z biegiem czasu nie wystarczyło mu, że jest dzieckiem Bożym. Zapragnął zostać bogiem o własnych siłach. Chciał więcej niż mógł. Zgrzeszył i zniszczył cały zdrowy porządek świata. Odszedł od pierwotnej miłości aż do tego stopnia, że stał się buntownikiem względem Boga, natomiast wobec współbraci panem niewolników oraz zakładnikiem wobec świata....

ks. Adam Bajorski

Życie człowieka, nawet w stanie upadku, jest przyzywaniem Ducha Świętego, tęsknotą za Nim. Modlitwa, sumienie, Kościół to „miejsca”, w których doświadczamy Jego działania.
Prawda o Bogu, a zwłaszcza o Trójcy, ma w sobie zawsze coś niepojętego. Ale, jak powiada Pascal, „to, co niepojęte, nie jest przez to mniej rzeczywiste”. Spróbujmy pomocować się nieco z tymi trudnościami.

W 1979 roku bł. Jan Paweł II spotkał się z młodzieżą przed warszawskim kościołem św. Anny....

ks. Tomasz Jaklewicz

Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"
Jezus ukazywał się uczniom przez czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu nie po to, aby się z nimi spotkać towarzysko, przy ognisku powspominać jak to było, kiedy razem przemierzali drogi i ścieżki Galilei czy Judei, ale aby umocnić ich wiarę w tajemnice swego zmartwychwstania, tego, że życie okazało się silniejsze od śmierci, miłość od nienawiści, łaska od grzechu....

ks. Ryszard Stankiewicz SDS

Nowenna do Ducha Świętego jest modlitwą zaleconą przez samego Pana Jezusa w dniu Jego wniebowstąpienia. Po Wniebowstąpieniu Apostołowie „wrócili do Jerozolimy” i w Wieczerniku przez dziewięć dni „trwali jednomyślnie na modlitwie” razem z Maryją, niewiastami i uczniami Pańskimi (Dz 1,12-14). To z Wieczernika wywodzi się zwyczaj odprawiania tej nowenny.          
Dzień pierwszySekwencja do Ducha Świętego...
            „W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów, Jezus stojąc, zawołał donośnym głosem: »Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza«. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7,37-39).
            Panie, Ty wezwałeś do siebie wszystkich spragnionych, którzy w Ciebie wierzą, prosimy Cię o łaskę żywej wiary dla nas wszystkich. Ześlij na nas Ducha Twego.
            Oczyszczaj mocą Twego Ducha wszelkie nasze plany, aspiracje i projekty, wzbudzaj w nas głód Ciebie samego i Twojego słowa, abyśmy pragnęli jedynie pełnić wolę Twego Ojca. Ześlij na nas Ducha Twego.
            Spraw, abyśmy napojeni Twym życiodajnym Duchem, sami stawali się dla innych świadkami Twej obecności. Ześlij na nas Ducha Twego.
            Boże Ojcze, Ty zechciałeś, aby w dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty zstąpił na uczniów Twego Syna w znaku ognistych płomieni, prosimy Cię w czasie tej nowenny, abyś zechciał wylać na nas swego Ducha. Niech Twój Duch nas oczyszcza, odnawia i czyni gorliwymi w pełnieniu Twojej woli. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Dzień drugiSekwencja do Ducha Świętego...

Bóg wyszukuje choć jednego dobrego słowa, jednej szlachetnej myśli, by mieć we mnie jakby szczelinę, przez którą wedrze się z miłością, która jest Jego Duchem.
Duch Święty, Duch miłości zstąpił wcześniej na Korneliusza i jego bliskich, zanim Piotr zupełnie przekonał się co do sensowności ogłoszenia Ewangelii Jezusa tym ludziom. Życie duchowe istnieje tylko dzięki Duchowi Świętemu, który zalewa jak powódź serce człowieka umiłowaniem. Musi się znaleźć w nas choćby jedna szczelina, by tak się stało! Gdy choć jedna cecha, jedno poruszenie w naszym wnętrzu zaistnieje, miłość wdziera się i skłania do miłowania innych. Bóg daje mi się w całkowitym zaufaniu do mnie, mimo tego, iż sam sobie nie potrafię jeszcze zaufać. Jezus ofiaruje swoim uczniom miłość, jakiej sam doświadcza od Ojca.

Augustyn Pelanowski OSPPE

Trwanie i wolność
Życie duchowe potrzebuje troski Ogrodnika, ale też wrażliwości owoców na światło, czyli osobistej wrażliwości na światło mądrości Słowa Bożego.
Alegoria o winnym krzewie stwarza możliwości kilku interpretacji. Najpewniejsza jest tłumacząca przynoszenie owocu jako dążenie do upodobnienia się do Jezusa, gdyż w dalszej części tego fragmentu Jezus mówi: „Kto trwa we Mnie przynosi owoc obfity!”. Słowo TRWAĆ (MENO) w języku greckim oznacza też zamieszkiwanie, co jeszcze intensywniej uwypukla konieczność trwałego wszczepienia w krzyż Chrystusa. Trwałość jest cechą gwarantującą nienaruszalność oraz rozwój. Jezus prosi swych uczniów o trwanie w Nim, bo jedynie nieprzerwane zamieszkiwanie w Jego łasce powoduje owocowanie, czyli rozwój duchowy....

Augustyn Pelanowski OSPPE

(...) Odszedł Pasterz nasz, 264. następca Świętego Piotra, Ojciec Święty Jan Paweł II. Ale czy odszedł? Owszem! W wymiarze naturalnych praw, którym podlega człowiek – odszedł. Odejście jest aktem bolesnym. Dlatego ludzka solidarność milionów braci na całym świecie modlitwą napełniała czas przejścia Ojca Świętego z życia ziemskiego do wieczności. W tym gigantycznym hołdzie wdzięczności i miłości, składanym Osobie Ojca Świętego Jana Pawła II, działo się coś nadzwyczajnego (...)

Ks. bp Edward Janiak sufragan wrocławski

(...) Dotychczas historia chrześcijaństwa w ciągu dwóch tysięcy lat obdarzyła przydomkiem "Wielki" tylko trzech papieży: św. Leona I (440-461), św. Grzegorza I (590-604) i św. Mikołaja I (858-867) (...) Stąd coraz częściej w wielu artykułach prasowych pojawia się nowy przydomek, że "Jan Paweł II był nie tylko największym papieżem w historii papiestwa, lecz także papieżem papieży". W swej ziemskiej wędrówce pokazał całej ludzkości jak można godnie żyć i jak po ludzku umierać (...)

Ks. prof. Józef Pater, Rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu

Jan Paweł II dzięki swym doświadczeniom i talentom, jakimi został obdarzony przez Stwórcę, w tym odwadze i uporowi, potrafił przekroczyć wiele barier, stając się jedną z wielkich postaci historii świata w XX wieku. Zmienił diametralnie opinię niekatolików o Kościele. Będąc zwierzchnikiem Stolicy Apostolskiej stał się Apostołem do wielu stolic na świecie. Odejście Papieża pod Niebiańskie Skrzydła nastąpiło wiosną, gdy modlimy się o deszcz dla ziemi, aby później wydała plony. W tradycji żydowskiej trzy rzeczy przynoszą deszcz: szacunek wobec ziemi, życzliwość dla innych ludzi i znoszenie cierpienia. Wszyscy mamy w pamięci gest szacunku dla ziemi, do której się schylał i całował na początku każdej wizyty zagranicznej.

Jerzy Kichler,współprzewodniczący Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydów w Polsce

"Mobilne Muzeum Jana Pawła II".
3 maja 2012 r.
plac przy naszej parafii
w godzinach 8.00 - 19.30

Eucharystyczna pasza i pastwiska Biblii dają pokarm na życie wieczne. W tych dwóch pokarmach wyraża się troska Boga o nasze wybawienie.
Pasterz, do którego porównuje się Jezus, nie jest bosym pastuszkiem, beztrosko przygrywającym swej trzodzie kojące nuty, ale jest kimś, kto oddaje życie za owce. Który pasterz z karpackich wzgórz oddałby życie za stado owiec? Zbawić, to uratować komuś życie, poświęcając własne. Chrystus ODDAŁ swoje życie, a nie UMARŁ. Umrzeć to jedynie być pozbawionym życia własnego i nikomu przez to nie uratować życia. Oddać życie można tylko za kogoś. Bóg przede wszystkim jest życiem wiecznym, a dzieląc się życiem, konsekwentnie dopuścił nas do wieczności....

Augustyn Pelanowski OSPPE

„a myśmy się spodziewali”....
W błędzie jest ten, kto sądzi, że Dwunastu z utęsknieniem oczekiwało Niedzieli Zmartwychwstania. Raczej widzimy ich w postawie „a myśmy sie spodziewali”. Owszem, winni czekać. W końcu w ostatnich trzech latach coś słyszeli o Jego zapowiedziach powstania z martwych. Ale śmierć jest śmiercią i jej realizm szybko niszczy wszelką nadzieję i spycha w zapomnienie wszelkie obietnice. Dlatego nie czekali, nie wyglądali Zmartychwstałego, nie żywili nadziei, zamykali się za solidnymi drzwiami. Choć prawdę mówiąc, pierwsze jaskółki przedziwnych wieści zaczęły docierać do Wieczernika. Podobno On żyje. Widziały Go Magdalena i kilka innych niewiast, widział Go Szymon Piotr, widziało dwóch uczniów idących do Emaus. Ci wrócili właśnie stamtąd i siedząc teraz za stołem, opowiadają pozostałym co ich w drodze spotkało i jak poznali Pana po łamaniu chleba. Zwątpienie jednak pozostało....

ks. Dawid Adamczak SDS

„Kościół domem budowanym przez miłość”.
Na mocy decyzji Konferencji Episkopatu Polski w trzecią niedzielę Wielkanocy we wszystkich diecezjach w Polsce obchodzona jest Niedziela Biblijna, która rozpoczyna następujący po niej Tydzień Biblijny. Jego inicjatorem jest Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II.

„Niedziela Biblijna, która otwiera Tydzień Biblijny, to doskonała okazja, aby w naszych sercach i rodzinach odnowić przymierze z Bogiem” – piszą biskupi w liście pasterskim na niedzielę 22 kwietnia. Zachęcają też do „intronizacji księgi Pisma Świętego w naszych domach i kościołach”. „Wyłóżmy ją w najważniejszym miejscu mieszkania, zapalmy świece, odczytajmy stosowny fragment, który nam podpowiada rozum i serce” – piszą. Zachęcają również do wspólnotowego czytania Pisma Świętego: „Twórzmy w parafiach kręgi biblijne, a w diecezjach Szkoły Słowa Bożego jako żywe Domy Słowa, aby Ewangelia nie była bezdomna! Oby Pismo Święte nie było jedną z wielu książek porzuconych na półce!”

www.episkopat.pl

Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Inspiracją  dla ustanowienia  tego święta  było pragnienie  Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna.

Pan Jezus powiedział do niej:
Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła  miłosierdzia  Mojego.  Która dusza  przystąpi  do  spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699).

Nowennę do Miłosierdzia Bożego napisała św. Faustyna pod dyktando - jak mówiła - samego Pana Jezusa,  który polecił ją odmawiać przed świętem Miłosierdzia Bożego, począwszy od Wielkiego Piątku. Przez specjalne modlitwy miała w każdym dniu przyprowadzić do Serca Jezusa pewne grupy ludzi i zanurzać je w morzu miłosierdzia Bożego, błagając Ojca przez mękę Jezusa o łaski dla nich.

„Pragnę - mówił do niej Pan Jezus - abyś przez te dziewięć dni sprowadzała dusze do zdroju mojego miłosierdzia, by zaczerpnęły siły i ochłody, i wszelkiej łaski, jakiej potrzebują na trudy życia, a szczególnie w śmierci godzinie. W każdym dniu przyprowadzisz do serca mego odmienną grupę dusz i zanurzysz je w tym morzu miłosierdzia mojego. A ja te wszystkie dusze wprowadzę w dom Ojca Mojego. Czynić to będziesz w tym życiu i przyszłym. I nie odmówię żadnej duszy niczego, którą wprowadzisz do źródła miłosierdzia mojego. W każdym dniu prosić będziesz Ojca mojego przez gorzką mękę moją o łaski dla tych dusz” (Dz, 1209).

6-14 kwietnia
Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Recepta na udane życie
Jeśli uświadomimy sobie, że z tego, co nas jeszcze czeka w przyszłości, najbardziej pewna jest śmierć, i jeśli do tego uznamy, że moment śmierci niejako determinuje kształt naszej wieczności, to chyba nie ma w życiu ważniejszej sprawy, jak dobrze umrzeć. Ale co to znaczy: dobrze umrzeć? Czy to znaczy umrzeć późno, bezboleśnie, „bezstresowo”?
Spróbujmy z tym pytaniem podejść do Chrystusa. Jego odpowiedź może się niektórym wydać szokująca: „kto miłuje swoje życie” w tym sensie, że będzie je przesadnie oszczędzał – „traci je”, a ten, kto potrafi do swojego życia zachować właściwy dystans i potrafi nim właściwie zadysponować, ten „zachowa je na życie wieczne”.

ks. Antoni Dunajski