Joanna urodziła się 25 października 1792 r. w Cancalle, we francuskim departamencie Ille-et-Vilaine. Gdy miała sześć lat, jej ojciec zginął na morzu. Dzieciństwo upłynęło jej wśród ubóstwa i ciężkiej pracy. Przez dwadzieścia lat była służącą w Saint-Servan, najpierw w szpitalu, potem u pewnej panny, z którą odwiedzała ubogich i udzielała lekcji katechizmu. Po jej śmierci odziedziczyła skromny majątek.
Od 1837 r. mieszkała ze swoją przyjaciółką, Franciszką Aubert. Przyjęły do siebie osiemnastoletnią sierotę. W dwa lata później Joanna przywiozła niedołężną ślepą staruszkę. Za tą miłosierną gościną poszły inne. Jedna z przyjętych, Magdalena Bourget, która była już bliska śmierci, po ozdrowieniu dołączyła do najbliższych współpracownic Joanny. Doszły także kolejne apostołki miłosierdzia. Tak to powstało Zgromadzenie Małych Sióstr - Służebnic Ubogich. W 1842 r. złożyły one śluby zakonne i wybrały Joannę na przełożoną, ale ks. Le Pailleur, ich duchowny opiekun, nie zgodził się na ten wybór i naznaczył im Marię Jamet. Joanna odsunęła się wówczas bez słowa protestu i nadal pracowała, zakładając nowe przytułki. W 1852 r. zgromadzenie otrzymało aprobatę biskupią. Zgromadzenie wzrastało w liczbę. W 1879 r. liczyło już 177 domów oraz 2400 członkiń. Tego samego roku papież Leon XIII udzielił mu aprobaty papieskiej.
Zapomniana przez wszystkich założycielka zmarła 28 sierpnia 1879 r. Beatyfikował ją dopiero 3 października 1982 r. św. Jan Paweł II, a kanonizował 11 października 2009 r. papież Benedykt XVI.