Karol Antoni Divini urodził się 1 marca 1653 r. w San Severino k. Ankony (Włochy). Wcześnie został sierotą i wychowywał się u swego wuja, który bardzo źle go traktował.
W wieku 17 lat wstąpił do zakonu Braci Mniejszych, przyjmując imię Pacyfik. Osiem lat później został wyświęcony na kapłana. Przez wiele lat skutecznie nauczał po wioskach Gór Apenińskich, a dzięki umiejętności czytania w myślach i sumieniach potrafił przyprowadzić wiele osób do prawdziwej skruchy i pokuty. W wieku 35 lat jego aktywny apostolat dobiegł kresu, kiedy nabawił się choroby, wskutek której nie tylko stracił słuch i wzrok, lecz także okulał. Do tych słabości dodawał jeszcze własne umartwienia, które ofiarował w intencji nawrócenia grzeszników. Dolegliwości te nie przeszkodziły mu posługiwać w charakterze wikarego i gwardiana w San Severino, dokąd przeniesiono go w 1705 roku i gdzie spędził resztę swych dni.
Pacyfik był obdarowany wieloma nadprzyrodzonymi zdolnościami. Często widziano go w ekstazie podczas odprawiania Mszy św., a jego twarz lśniła jak słońce. Miał dar prorokowania i często uzdrawiał chorych. Świątobliwy zakonnik zmarł 24 września 1721 roku.
Pochowany został we wspólnym grobie zakonników, gdzie jego ciało znaleziono cztery lata później w stanie nienaruszonym, pomimo że pogrzebane zostało bez trumny. Po tej ekshumacji ciało złożono w trumnie i przeniesiono do ołtarza Matki Bożej w bocznej kaplicy. Pomiędzy indentyfikacją w 1725 r. i drugą trzydzieści lat później nastąpił rozkład ciała, spowodowany nadmierną wilgotnością grobowca. Po uroczystej beatyfikacji, która miała miejsce w 1786 r., szczątki Pacyfika zostały w sposób artystyczny pokryte woskiem i ułożone w figurę przedstawiającą Świętego. Figura ta jest od tej pory eksponowana w urnie. Postać naturalnej długości odziana jest w habit franciszkański ze stułą. Papież Grzegorz XVI kanonizował go w 1839 r.