Wielki Piątek
Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Szczególnie przejmujące są modlitwy o jedność chrześcijan, prośba za niewierzących i za Żydów.
Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: “Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadają: “Pójdźmy z pokłonem”. Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu umieszczonym przy Grobie lub na specjalnym tronie wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa. Cały wystrój tej kaplicy ma kierować uwagę na Ciało Pańskie. W wielu kościołach przez całą noc trwa adoracja.
* Zachowaj post (tylko jeden posiłek do syta) i wstrzemięźliwość od mięsa.
* Powstrzymaj się od telewizji, hałaśliwej muzyki.
* Znajdź chwilę na skupienie i modlitwę o godz. 15.00. Ucałuj krzyż.
* Weź udział w liturgii Męki Pańskiej. Jeśli nie możesz, rozważ osobiście opis Męki Pańskiej
W jednej z pieśni wielkopostnych znajdują się słowa: „Panie, Ty widzisz, krzyża się nie lękam, Panie, Ty widzisz, krzyża się nie wstydzę. Krzyż Twój całuję, pod krzyżem uklękam, bo na tym krzyżu Boga mego widzę...”
Te słowa i ta postawa-cichej adoracji Krzyża- mogłaby dziś starczyć za wszelkie komentarze. Trudno, bowiem cokolwiek komentować w dzień, w którym umarł Chrystus. Cała Liturgia Wielkiego Piątku jest w swojej ciszy wymownym komentarzem do tej wielkiej tajemnicy i prawdy naszej wiary: "Syn Boży stał się Człowiekiem i umarł na Krzyżu dla naszego zbawienia."Łatwo się to recytuje, ale gdy próbuję się choć na chwilę zatrzymać na tym, co to prawdziwie oznacza – coś musi się poruszyć w sercu.
Opis Męki Pańskiej według jej naocznego świadka- św. Jana- uzmysławia mi ogrom okrutnych cierpień, które poniósł Jezus. Poniósł je z miłością, której nic nie było w stanie zabić. Poniósł je...myśląc także o mnie. Tak! Właśnie o mnie, bo Boża myśl i serce nie są niczym ograniczone. Jezus umierając miał w Swym Sercu także mnie: mój początek i koniec, moje życie i śmierć, moje zmagania i wybory, moje radości i smutki... Przecierpiał okrutne męki, abym miał pewność, że w niczym-cokolwiek w życiu przyjdzie mi wycierpieć-nie jestem sam, bo On tego doświadczył najpierw.
Znakiem głębokiej czci jest w Wielki Piątek adoracja Krzyża przez pocałunek. Pocałunek się w obecnych czasach jakoś zdewaluował, stracił wartość. A przecież zwykło się obdarowywać nim osoby, które są nam najdroższe, kochane...Czy składam ten pocałunek na Krzyżu tylko ustami, czy także sercem? To przecież najpierw w moim sercu ma się na nowo rozpalić głęboka miłość i wdzięczność dla Chrystusa – a usta mają ją wyrazić...
W tym właśnie momencie Liturgii Wielkiego Piątku zawsze odczuwam takie przedziwne pragnienie i tęsknotę: aby kiedyś, stanąwszy przed Chrystusem twarzą w twarz, móc...ucałować Jego ręce przebite ZA MNIE...Aby i w ten sposób-taki najbardziej czysto ludzki- wyrazić moją miłość i wdzięczność. Wierząc, że kiedyś to będzie możliwe- dziś całuję Krzyż na którym umarł mój Pan...