Justyn Maria Russolillo urodził się 18 stycznia 1891 r. w Pianurze jako trzecie z dziesięciorga dzieci. Podstawową wiedzę i wykształcenie odebrał w domu rodzinnym, od rodziców, a także od swych ciotek ze strony ojca i od miejscowego proboszcza. 18 listopada 1901 r. wstąpił do niższego seminarium duchownego, a następnie uzupełniał naukę w seminarium wyższym w Pozzuoli i w prowadzonym przez jezuitów Papieskim Seminarium Kampanii. Opiekował się wtedy małymi chłopcami z okolicy, organizując dla nich w czasie wakacji m.in. rodzaj oratorium - miejsce zabawy i modlitwy.
20 września 1913 r. przyjął święcenia kapłańskie i złożył ślub poświęcenia całego swego życia w służbie powołań kapłańskich i zakonnych. 30 kwietnia 1914 r. podjął z grupą "najwierniejszych" towarzyszy z czasów oratorium pierwszą próbę życia wspólnotowego. Niestety, już po dwóch tygodniach musiał tego zaniechać ze względu na sprzeciw miejscowego biskupa. Wkrótce wybuchła I wojna światowa i ks. Justyn musiał pójść na front jako kapelan wojskowy.
20 września 1920 r. został proboszczem parafii św. Jerzego w rodzinnym mieście. Rozpoczął się wówczas dla niego czas prawdziwego zaangażowania społecznego, zwłaszcza wobec biednych. 18 października 1920 r. otworzył pierwszy ośrodek na rzecz powołań, który nazwał "Vocazionario"; powstało męskie zgromadzenie "wokacjonistów". Po utworzeniu 2 października 1921 r. zgromadzenia żeńskiego, zwanego "wokacjonistkami", założył Stowarzyszenie dla Powołań Bożych, skupiające oba instytuty zakonne, których podstawowym i najważniejszym charyzmatem jest troska i modlitwa o powołania. W 1947 r. Stolica Apostolska zatwierdziła nowe zgromadzenie żeńskie, od 1965 r. znane jako Apostołki Wokacjonistki od Powszechnego Uświęcenia.
W 1927 r. na terenie swojej parafii rozpoczął budowę "Vocazionario" i domu macierzystego swych zgromadzeń. W 1950 r. pierwsi członkowie założonego przezeń zgromadzenia męskiego wyjechali na misje do Brazylii. Niesłychanie aktywne życie i wielopłaszczyznowa działalność, ale też liczne trudności, na jakie często napotykał w swych poczynaniach, nadszarpnęły jego zdrowie. Zmarł w Pianurze w opinii świętości 2 sierpnia 1955 r. w wieku 64 lat. Jego beatyfikacja miała miejsce 7 maja 2011 r.; z polecenia Benedykta XVI przewodniczył jej kard. Angelo Amato.